(D)
เหตุผลที่ผมไล่เลขาผมออก
> อาทิตย์ที่แล้วเป็นวันเกิดของผม
> เป็นเช้าที่ผมตื่นมาแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่
> จากนั้นผมก็เลยลงไปทานอาหารเช้า
> โดยหวังว่าภรรยาผมจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์กับผม
> แล้วก็มีของขวัญเล็กๆสักชิ้นให้
> แต่กลับกลายเป็นว่าเธอไม่แม้แต่จะอรุณสวัสดิ์ผม
> ลืมไปได้เลยเรื่อง แฮปปี้เบิร์ดเดย์ อ่ะ
> ผมก็คิดเอาว่า เอาน่านี่แหละการแต่งงาน
> แต่ ลูกผมไง
> พวกเค้าจะจำวันนี้ได้
> แต่ลูกผมก็ลงมาทานข้าวข้างล่างแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย
> จากนั้นผมก็ไปออฟฟิศ ไปทำงาน ด้วยความรู้สึกต่ำต้อย และ ค่อนข้างแย่
> พอผมไปถึงออฟฟิศ
> เจน เลขาผมก็เข้ามาทักว่า "สวัสดีค่ะเจ้านาย" แล้วก็
> "สุขสันต์วันเกิดนะคะ"
> ผมก็รู้สึกดีที่ว่าอย่างน้อยก็มีซักคนที่จำวันเกิดผมได้น่า
> จากนั้นผมก็ทำงานไปเรื่อยๆจนถึงบ่ายโมง
> แล้วเจน ก็มาเคาะประตูห้องผมแล้วถามว่า
> "วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆเลย แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดเจ้านายด้วย
> ทำไมเราไม่ไปกินข้าวเที่ยงกันสองต่อสอง แค่ฉันกับคุณ"
> พอได้ยินอย่างนั้น ผมก็ตอบไปว่า "แน่นอนสิ
นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมได้ยินตั้งแต่เช้าเลยนะ"
> จากนั้นเราก็ไปทานข้าวเที่ยงกัน
> แต่เราไม่ได้ไปที่เราไปกินกันตามปกติ
> เจนเลือกร้านที่ค่อนข้างเงียบๆ (เป็นส่วนตัว)หน่อย
> แล้วเราก็เลือกโต๊ะเฉพาะไว้
> เราก็สั่งมาร์ตินี่มาดื่มกันคนละสองแก้ว
> จากนั้นระหว่างทางกลับไปออฟฟิศ
> เจนบอกกับผมว่า "วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆเลย
> เราคงไม่ต้องรีบกลับกันไปที่ออฟฟิศจริงๆใช่มั้ยเนี่ย"
> ผมก็ตอบไปว่า "อืม คงไม่จำเป็นมั้ง ว่าแต่ เจน คุณคิดว่าไงล่ะ"
> เจนเลยตอบว่า "งั้นแวะไปอาพาร์ทเม้นชั้นก่อนมั้ยล่ะ
อยู่แค่ตรงหัวมุมด้านหน้านี่เอง"
> พอเราไปถึงอาพาร์ทเม้นของเจน
> เจนก็บอกกับผมว่า
"บอสค่ะคุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าฉันจะเข้าไปในห้องนอนซักพักนึงก่อน
แล้วจะกลับมา
> หาบอสนะคะ"
> ผมก็ตอบ "โอเค" ไปแบบตะกุกตะกัก ไม่มั่นใจ
> เจนก็เข้าไปในห้องของหล่อนแป๊ปนึง
> จากนั้นเธอก็ออกมา พร้อมกับเค๊กวันเกิดก้อนใหญ่
> พร้อมกับ ภรรยาผม ลูกๆผม เพื่อนๆของผมเป็นขโยง เพื่อนร่วมงาน
แล้วทุกคนก็ร้องเพลง สุขสันต์วัน
> เกิดให้ผม..
> แล้วผมก็นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น
> บนโซฟาของเจน
> แบบเปลือยกายอยู่....... | 
[ส. 05 ม.ค. 2551 - 01:03 น.]