(D)
 คาถายันต์ 5 ข้างต้น เป็นคาถาภาษาบาลีล้วนๆ แยก/ถอดคำได้ความหมายทุกคำ
ส่วนคาถานี้เป็นคาถาผสมผสานนะครับ เนื่องจากมีหลายภาษาผสมกัน ได้แก่
มีภาษาบาลีแท้ๆ เช่น สุคโต (แปลว่า เสด็จไปดีแล้ว), โพธิมะนุปัตโต (แปลว่า บรรลุแล้วซึ่งพระโพธิญาณ), ภาษาไทย เช่น แตกกระจาย, ผิด, อุด, อัด และคำที่ไม่รู้แปลว่าอะไร แปลได้คำเดียวว่า กัน (มีความหมายว่า ปัองกัน) เช่น กันนือ, กันนึ (ภาษาอะไร) ส่วนคำว่า ฤ ฤา มีเฉพาะในภาษาสันสกฤตเท่านั้น ไม่มีในภาษาบาลีแน่นอนล้านเปอร์เซนต์ เพราะภาษาบาลี มีสระเพียง 8 ตัวเท่านั้น (คือ อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ) ส่วนพยัญชนะมี 33 ตัว (คือ ก ข ค ฆ ง, จ ฉ ช ฌ ญ, ฎ ฐ ฑ ฒ ณ, ต ถ ธ ท น, ป ผ พ ภ ม, ย ร ล ว ส ห ฬ อํ)
พระพุทธเจ้าประกาศพระศาสนา/แสดงธรรม ด้วยภาษาบาลีหรือมคธ (สุทธมาคธี คือภาษาพื้นเมืองของแคว้นมคธ ที่ได้รับปรับปรุงปรับแต่งดีแล้ว) แต่เมื่อเผยแพร่ไปในประเทศใดๆ ก็แล้วแต่ ให้เขียนด้วยอักษรของประเทศนั้นๆ (แต่ก็คงเป็นภาษาบาลีเหมือนกัน) เช่น นะโม (นี่เขียนด้วยอักษรไทย), ถ้าอักษรโรมัน ก็ต้องเขียนว่า namo, หรือถ้าเป็นอักษรขอม (ภาษาบาลี) ก็เขียนเป็น ............. (ดูภาพแรกครับ)
แต่นี่ก็คือ "ภูมิปัญญา" ของพระเกจิสมัยก่อนนะครับ  |
|