กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

เป็นที่เข้าใจกันว่า ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งเหตุผล เป็นศาสนาแห่งการกระทำ ไม่ใช่ศาสนาแห่งการอ้อนวอน บนบานสานกล่าว หรือขอสิ่งใดๆ จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทุกอย่างเกิดจาก "กรรม" หรือการกระทำของเราเองทั้งสิ้น

เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมเราไม่สร้างเหตุปัจจัยขึ้นมาเอง ไม่ต้องหวังคอยแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะดลบันดาลให้

เช่น อยากมีเสน่ห์ มีคนรักคนชอบ เจ้านายรักใคร่เอ็นดู ทำไมต้องหาพระเครื่องหรือวัตถุมงคลที่เกี่ยวกับด้านเสน่ห์เมตตามหานิยม เช่น ตะกรุดพระลักษณ์หน้าทองบ้าง ตะกรุดมหาละลวยบ้าง ตะกรุดเทพรัญจวนบ้าง หรือสีผึ้งเมตตา พระขุนแผน เป็นต้น ต่างๆ นานา

ทำไม ไม่ยึดหลัก "สังคหวัตถุ" (เครื่องยึดเหนี่ยวใจคน) คือ

1. ทาน - รู้จักแบ่งปัน เสียสละ มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่เห็นแก่ได้หรือเห็นแก่ตัว ฯลฯ

2. ปิยวาจา - เจรจาไพเราะอ่อนหวาน ไม่พูดเท็จ หลอกลวง เพ้อเจ้อ ส่อเสียด หยาบคาย กระทบกระแทกแดกดัน พูดให้คนแตกสามัคคี ฯลฯ

3. อัตถจริยา - ประพฤติหรือทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ ไม่เกิดโทษเกิดภัยทั้งแก่ตนเอง ครอบครัว และเพื่อนรอบข้าง สังคม ประเทศชาติ ไม่สร้างความเสียหาย หรือประพฤติการเลวร้ายต่างๆ ฯลฯ

4. สมานัตตตา - มีความเสมอต้นเสมอปลาย ไม่หลงลืมตนเมื่อได้ดี ไม่รังเกียจคนต่ำต้อยกว่าตน ไม่ถือตัวโอ้อวด ยะโสโอหัง ถือทิฐิมมานะ ฯลฯ

(พูดอย่างกับพระเลยนะครับ)

ถ้าเราไม่ยึดหลักดังกล่าวแล้ว คือเป็นคนเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ ไม่มีน้ำใจ ไม่มีความเสียสละ ฯลฯ ผมว่า ห้อยพระเครื่องยังไง ๆ ก็คงใช้ไม่ได้ผลครับ คงมีแต่เกลียด ไม่มีใครต้องการคบหา คงได้เป็นแค่ "มนุษย์แมลงวัน" ครับ ไปอยู่ที่ไหน ๆ ถ้าเขารู้ "สันดาน" ก็คงรังเกียจ ขับไล่หนีไปไกลๆ ครับ (เหมือนแมลงวัน)

หรือ ถ้าเราอยากร่ำรวยเศรษฐี มีเงินทองใช้ไม่เดือดร้อน ทำไมมัวแต่ไปห้อยพระปิดตามหาลาภ มหาโชค จตุคามโคตรเศรษฐี โคตรรวย ฯลฯ แล้วหวังร่ำรวย ถูกหวยถูกลอตเตอรี่

ทำไม ไม่ยึดหลักการที่พระพุทธเจ้าประทานเอาไว้ คือ หัวใจเศรษฐี ได้แก่ อุ อา กะ สะ

1. อุ - อุฏฐานสัมปทา - ขยันหาทำมาหากินโดยสุจริต ไม่ทุจริต คดโกง คอร์รับชั่น หรือเก็งกำไรเกินควร (สุดท้าย พวกก็ไม่อยากซื้อของล่ะ เพราะแพงเกินไป)

2. อา - อารักขสัมปทาน - ได้มาแล้ว ก็รู้จักเก็บออมเอาไว้ รักษาไว้ให้ดีไม่ให้สูญหายหรือเป็นอันตรายไปกับอบายมุขเป็นต้น เก็บไว้ใช้ยามจำเป็น ไม่ให้ขาดแคลนฝืดเคืองเดื่อดร้อน

3. กะ - กัลยาณมิตตตา - รู้จักคบค้าสมาคมกับเพื่อนที่ดีเป็นกัลยาณมิตร ไม่คบหามิตรปอกลอก เพื่อนดื่มเพื่อนกินเพื่อนเที่ยว ซึ่งมีแต่จะพาเสียเงินอยู่เรื่อยๆ ถ้าพาไปติดการพนันด้วยล่ะ บางทีก็หมดเนื้อหมดตัว ครอบครัวพลอยแตกแยกไปอีก ก็มี

4. สะ - สมชีวิตา - รู้จักเลี้ยงชีวิต ใช้จ่ายในสิ่งที่เกินไป ไม่ฟุ้มเฟือยเกินกำลัง ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียง

ถ้าขาดหลักการทั้ง 4 นี้แล้ว จาก "โคตรเศรษฐี" ก็คงเป็น "โคตรยาจก" หมดตูดครับ พระเครื่อง/วัตถุมงคลก็อาจช่วยได้ เช่น เอาสมเด็จวัดระฆังไปขายเอาเงินสัก 10 ล้านครับ แต่ 10 ก็คงอยู่ได้ไม่นาน ถ้าไม่รู้รักษาไว้ หรือใช้จ่ายไม่เป็น ลงบ่อนไม่กี่วันก็เกลี้ยงแล้วครับ

- อ่านจบแล้ว ไม่ต้องพากันขายพระทิ้งหมดแล้วหันมายึดหลักพุทธธรรมนะครับ ก็เอาเป็นว่า มีทั้งพระเครื่องและพุทธธรรมกำกับด้วย ก็ยิ่งดีครับเป็นการเสริมกันให้มั่นใจอุ่นใจยิ่งๆ ขึ้นไปอีก -

ขอบคุณครับ
(เมื่อวานไปบรรยายมา คนฟังนั่งหลับไปหลายคนครับ แสดงว่า ได้ผล เพราะคนส่วนใหญ่ เด่วนี้เครียดนอนไม่ค่อยหลับกัน หลับได้นะดีแล้ว อิอิ)