ร่วมเสนอความคิดเห็น

หัวข้อกระทู้ : ปริศนาธรรม....

(N) เป็นพญา อินทรี ที่เหินฟ้า มรณา ที่กลางดิน สิ้นชีวิต ตัวไร้ขา ที่พาลง มาปลงปลิด ปรากฏการณ์ อันน่าคิด ปริศนาธรรม อย่าลำพอง ผยองตน ว่าคนเก่ง โดยตัวเอง ชาญเชี่ยว ด้วยเขี้ยวเล็บ เรื่องพลั้งพลาด มิคาดการณ์ ถึงวันเจ็บ ด้วยเขี้ยวเล็บ อหังการ์ พาตัวตาย

โดยคุณ wattana09 (601)  [จ. 21 เม.ย. 2557 - 20:18 น.]

---

โดยคุณ เปี๊ยกตุ๊กแก (1.2K)(2)   [จ. 21 เม.ย. 2557 - 20:50 น.] #3301499 (1/13)

โดยคุณ looknam1 (2.6K)  [จ. 21 เม.ย. 2557 - 21:11 น.] #3301530 (2/13)

สรรพสิ่งเกิดมาในสากล จะหลุดพ้นความตายอย่าหมายมาตร จะอยู่สูงเสียดฟ้านภากาศ เมื่อถึงฆาตรก็ตกตายได้เหมือนกัน อย่าดูหมิ่นเหยียดหยามความต่ำต้อย อย่าใช้ถ้อยเหยียยย่ำประณามหยัน เมื่อถึงคราวชีวาวายล้มตายพลัน ให้ได้สรรเสริญส่งคงความดี อย่าให้ดีแค่คำอ่านวันเผาศพ ต้องดีครบสร้างศรัทธาพาสุขขี เมื่อฟ้าสร้างได้ร่างยืนผืนธรณี ก็จงมีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน เมื่อยามตายได้หลับตาอย่างผาสุข อย่าให้ทุกข์มาเข่นฆ่าพาโศกศัลย์ มอบความรักให้ทั้งสิ้นเป็นศีลทาน เมื่อถึงกาลลาลับ...ให้จับใจ.......

โดยคุณ นายเก้ (3.4K)  [จ. 21 เม.ย. 2557 - 21:14 น.] #3301533 (3/13)

หายากมากครับที่จะพลาดอย่างนี้ อนิจจาไม่เที่ยงจริงๆ

โดยคุณ thanaanan (7K)  [จ. 21 เม.ย. 2557 - 21:24 น.] #3301550 (4/13)

(N)

โดยคุณ RONADO (10.2K)  [จ. 21 เม.ย. 2557 - 22:23 น.] #3301838 (5/13)

โดยคุณ aongkaloy20 (4.6K)  [จ. 21 เม.ย. 2557 - 23:14 น.] #3301901 (6/13)

ดีนะที่ปริศนาธรรมมาวันนี้ถ้ามาก่อนวันหวยออก ........น่าดู5555555

โดยคุณ ตระกูลทอง (1.8K)  [อ. 22 เม.ย. 2557 - 00:52 น.] #3302020 (7/13)

(N)

โดยคุณ พรชมพู (18.1K)  [อ. 22 เม.ย. 2557 - 09:02 น.] #3302157 (8/13)

โดยคุณ pigcity (2.5K)  [อ. 22 เม.ย. 2557 - 09:23 น.] #3302180 (9/13)

(N) ผยอง ลำพองตน อวดเก่ง ตกมาก็เจ็บเเบบนี้ล่ะครับ สู้..เก่งจริง ไม่อวดตัว เเต่ถ่อมตน นอบน้อม ไม่ได้..เพราะมีเเต่คนสรรเสิญเเน่นอน นี่คือสัจจะธรรมที่เเน่นอนเเละเป็นจริงครับ ชอบครับ..โดนใจอย่างเเรง

โดยคุณ japao (1.2K)  [อ. 22 เม.ย. 2557 - 10:38 น.] #3302262 (10/13)

สูงสุดคืนสู่สามัญ.....

โดยคุณ รักเบ๊นซ์ (738)  [อ. 22 เม.ย. 2557 - 22:38 น.] #3303191 (11/13)

นกโดนรถชน รถเยียบเพราะเห็นแก่กินก็เยอะครับ เห็นก่ะตาเลยครับ.....ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ...แต่ก็นะ...สัตว์ไม่รู้จักว่าความตายคืออะไร กับสิ่งที่มันไม่คุ้นเคย...

โดยคุณ louis4112 (380)(2)   [พฤ. 24 เม.ย. 2557 - 11:11 น.] #3304808 (12/13)

(N) มีชีวิตที่คิดไม่ถึง : บทที่ ๖ - แรงต้าน แม้ไม่รู้จักศาสนาพุทธ แต่ลงถ้าเกิดเป็นมนุษย์ได้ อย่างน้อยก็ต้องมีคุณสมบัติขั้นพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ ได้แก่ ๑) มโนธรรม คือความรู้สึกผิดชอบชั่วดี หรือความรู้สึกว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ มโนธรรมเป็นอันเดียวกับความละอายต่อบาป และเหตุผลที่จิตมนุษย์มีความละอายต่อบาปโดยดั้งเดิม ก็เพราะกำเนิดมนุษย์มีได้ด้วยบุญ มิใช่ด้วยบาป กล่าวอีกนัยหนึ่ง คือจิตมนุษย์นั้นมีความเป็นกุศลโดยพื้นฐาน แม้คนวิกลจริตในโรงพยาบาลบ้าก็ไม่อาจคลุ้มคลั่งได้ตลอดเวลา ต้องมีขณะแห่งการกลับคืนสู่ภาวะปกติบ้าง แตกต่างจากสัตว์นรก เดรัจฉาน และเปรตบางจำพวกที่ถือกำเนิดด้วยบาป ซึ่งจะไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้เลยตลอดอายุขัย จิตมีแต่ความเศร้าหมองและอาการอาละวาดถ่ายเดียวไปจนชั่วชีวิต ฉะนั้นหากใครถามว่าจะรู้ได้อย่างไร ว่าอันไหนบาปอันไหนบุญ อันไหนคุณอันไหนโทษ ก็ต้องให้ถาม ‘มโนธรรม’ อันมีอยู่โดยธรรมชาติของตนนั่นเอง ยกตัวอย่างเช่นเมื่อโตขึ้นจนเครื่องเพศแสดงตัวชัด ทั้งชายและหญิงย่อมมีความละอายที่จะเปิดเผย โดยไม่ต้องให้ใครบอกว่าส่วนสงวน ไม่ควรเปิดเผย เพราะย่อมรู้ว่าเครื่องเพศจะล่อตาและดึงดูดใจให้ใครๆคิดมาสมสู่กับตน เป็นต้น ๒) มนุษยธรรม คือธรรมขั้นพื้นฐานของมนุษย์ ได้แก่เมตตาและกรุณา เมตตาคือความไม่อยากเบียดเบียน ไม่อยากจองเวร แต่อยากเห็นคนอื่นอยู่ดีมีสุข ความมีเมตตาคือเหตุผลที่ทำให้คนเราไม่วิ่งเข้าไปตบหัวคนที่เราหมั่นไส้ดื้อๆ ส่วนความกรุณาคือการมีน้ำใจลงมือช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก ทนนิ่งดูดายไม่ได้เมื่อเห็นใครตรงหน้ากำลังย่ำแย่ ความกรุณาคือเหตุผลที่ทำให้คนกำลังจะจมน้ำได้รับความช่วยเหลืออย่างไรก็ตาม ระดับของมนุษยธรรมอาจลดลงเมื่อคนเราเติบโตท่ามกลางการพอกพูนกิเลส โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อขาดการระงับโลภะ โทสะ มีแต่เพิ่มความเห็นแก่ตัวและความเอาแต่ได้ พอถึงขั้นหนึ่งมนุษยธรรมก็อาจเลือนหายไป ซึ่งนั่นก็หมายถึงการลดระดับความเป็นมนุษย์ลงไปด้วย ๓) เหตุผล ด้วยคำถามง่ายๆเช่น ทำไมต้องทำ หรือจะทำไปทำไม แม้แต่คนไร้มนุษยธรรมก็อาจคร้านที่จะทำร้ายใคร ต่างกับสัตว์บางชนิดเช่นตัวต่อ ที่อาจบุกจู่โจมสิ่งมีชีวิตไหนๆก่อนก็ได้ โดยไม่ทันต้องสังเกตว่าใครมีสิทธิ์เป็นอันตรายกับตนหรือไม่ ทั้งนี้เพราะกรรมที่ส่งให้เกิดเป็นตัวต่อนั้น เจืออยู่ด้วยโทสะ เช่นขี้ระแวงขนาดฆ่าได้กระทั่งลูก หรือถือคติถ้าสงสัยให้ฆ่าก่อนแล้วค่อยสืบสวนทีหลัง ความมีเหตุผลของมนุษย์อาจเสื่อมลงเมื่อกระทำกรรมอันเจือด้วยโลภะและโทสะจนข้ามเส้น ปล่อยให้เมฆหมอกโมหะก่อตัวคลุมบังจิตใจจนมืดทึบ เราจึงเห็นฆาตกรโรคจิตที่วิ่งไล่ฆ่าเพื่อนมนุษย์โดยไม่จำเป็นต้องถามว่าจะทำไปทำไม ทำเพื่อประโยชน์อะไร ดังตฤณ

โดยคุณ louis4112 (380)(2)   [พฤ. 24 เม.ย. 2557 - 11:11 น.] #3304809 (13/13)

(N) มีชีวิตที่คิดไม่ถึง : บทที่ ๖ - แรงต้าน แม้ไม่รู้จักศาสนาพุทธ แต่ลงถ้าเกิดเป็นมนุษย์ได้ อย่างน้อยก็ต้องมีคุณสมบัติขั้นพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ ได้แก่ ๑) มโนธรรม คือความรู้สึกผิดชอบชั่วดี หรือความรู้สึกว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ มโนธรรมเป็นอันเดียวกับความละอายต่อบาป และเหตุผลที่จิตมนุษย์มีความละอายต่อบาปโดยดั้งเดิม ก็เพราะกำเนิดมนุษย์มีได้ด้วยบุญ มิใช่ด้วยบาป กล่าวอีกนัยหนึ่ง คือจิตมนุษย์นั้นมีความเป็นกุศลโดยพื้นฐาน แม้คนวิกลจริตในโรงพยาบาลบ้าก็ไม่อาจคลุ้มคลั่งได้ตลอดเวลา ต้องมีขณะแห่งการกลับคืนสู่ภาวะปกติบ้าง แตกต่างจากสัตว์นรก เดรัจฉาน และเปรตบางจำพวกที่ถือกำเนิดด้วยบาป ซึ่งจะไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้เลยตลอดอายุขัย จิตมีแต่ความเศร้าหมองและอาการอาละวาดถ่ายเดียวไปจนชั่วชีวิต ฉะนั้นหากใครถามว่าจะรู้ได้อย่างไร ว่าอันไหนบาปอันไหนบุญ อันไหนคุณอันไหนโทษ ก็ต้องให้ถาม ‘มโนธรรม’ อันมีอยู่โดยธรรมชาติของตนนั่นเอง ยกตัวอย่างเช่นเมื่อโตขึ้นจนเครื่องเพศแสดงตัวชัด ทั้งชายและหญิงย่อมมีความละอายที่จะเปิดเผย โดยไม่ต้องให้ใครบอกว่าส่วนสงวน ไม่ควรเปิดเผย เพราะย่อมรู้ว่าเครื่องเพศจะล่อตาและดึงดูดใจให้ใครๆคิดมาสมสู่กับตน เป็นต้น ๒) มนุษยธรรม คือธรรมขั้นพื้นฐานของมนุษย์ ได้แก่เมตตาและกรุณา เมตตาคือความไม่อยากเบียดเบียน ไม่อยากจองเวร แต่อยากเห็นคนอื่นอยู่ดีมีสุข ความมีเมตตาคือเหตุผลที่ทำให้คนเราไม่วิ่งเข้าไปตบหัวคนที่เราหมั่นไส้ดื้อๆ ส่วนความกรุณาคือการมีน้ำใจลงมือช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก ทนนิ่งดูดายไม่ได้เมื่อเห็นใครตรงหน้ากำลังย่ำแย่ ความกรุณาคือเหตุผลที่ทำให้คนกำลังจะจมน้ำได้รับความช่วยเหลืออย่างไรก็ตาม ระดับของมนุษยธรรมอาจลดลงเมื่อคนเราเติบโตท่ามกลางการพอกพูนกิเลส โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อขาดการระงับโลภะ โทสะ มีแต่เพิ่มความเห็นแก่ตัวและความเอาแต่ได้ พอถึงขั้นหนึ่งมนุษยธรรมก็อาจเลือนหายไป ซึ่งนั่นก็หมายถึงการลดระดับความเป็นมนุษย์ลงไปด้วย ๓) เหตุผล ด้วยคำถามง่ายๆเช่น ทำไมต้องทำ หรือจะทำไปทำไม แม้แต่คนไร้มนุษยธรรมก็อาจคร้านที่จะทำร้ายใคร ต่างกับสัตว์บางชนิดเช่นตัวต่อ ที่อาจบุกจู่โจมสิ่งมีชีวิตไหนๆก่อนก็ได้ โดยไม่ทันต้องสังเกตว่าใครมีสิทธิ์เป็นอันตรายกับตนหรือไม่ ทั้งนี้เพราะกรรมที่ส่งให้เกิดเป็นตัวต่อนั้น เจืออยู่ด้วยโทสะ เช่นขี้ระแวงขนาดฆ่าได้กระทั่งลูก หรือถือคติถ้าสงสัยให้ฆ่าก่อนแล้วค่อยสืบสวนทีหลัง ความมีเหตุผลของมนุษย์อาจเสื่อมลงเมื่อกระทำกรรมอันเจือด้วยโลภะและโทสะจนข้ามเส้น ปล่อยให้เมฆหมอกโมหะก่อตัวคลุมบังจิตใจจนมืดทึบ เราจึงเห็นฆาตกรโรคจิตที่วิ่งไล่ฆ่าเพื่อนมนุษย์โดยไม่จำเป็นต้องถามว่าจะทำไปทำไม ทำเพื่อประโยชน์อะไร ดังตฤณ

!!!! กรุณา Login ก่อนจึงจะเสนอความคิดเห็นได้ !!!

Copyright ©G-PRA.COM www5