ปัญหาที่เกิดขึ้นนี้......
ต้องบอกว่าเห็นใจสนง.ครับ.....เพราะว่าคงไม่ออกกฎมามัดคอตัวเองแน่นอนครับ
ยิ่งทำเป็นธุรกิจเต็มตัว หากมีค่าใช้จ่ายที่ควบคุมไม่ได้ (variable cost) มาก
ผลตอบแทนการลงทุนก็จะลดลง.....ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อทางบริษัท
และก็เข้าใจหัวอกผู้ประมูลเช่นกันครับ........ถ้าต้องเดสียเงินแล้วไม่ได้พระ
นี่ก็ยอมไม่ได้เช่นกัน......การฟ้องร้องก็เกิดขึ้น
ผู้ตั้งประมูลเสียเปรียบแน่นอนครับถ้าเป็นคดีความ.......พูดง่าย ๆ แพ้แน่
ส่วนสนง.ก็รอดตัวไปตามข้อกฎหมายเพราะไปประกาศกฎระเบียบไว้แล้ว
คนที่เข้ามาเล่นก็ต้องยอมรับ......ไม่ได้บังคับใคร
ดังนั้น.....กรณีอย่างนี้ผู้ตั้งประมูลเสียเปรียบมากที่สุด
ส่วนผู้ชนะกับทางสนง.คงไม่มีปัญหาอะไร.......
การแก้ไขก็คือต้องลดการสูญเสียของผู้ตั้งประมูลให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ถ้าเป็นผมนะครับ........จะใช้วิธีการเก็บค่าธรรมเนียมจากผู้ตั้งประมูล
เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในกรณีที่เกิดปัญหานี้ขึ้น.......ดังนี้
สมาชิกปัจจุบันมีเกือบหกหมื่นคน.....ผมประเมินว่ามีสมาชิกที่มีฆ้อนประมาณหมื่นนึง
ถ้าเก็บค่าธรรมเนียมเพิ่มจากการตั้งประมูล คนละ 100 บาท/ปี
ก็จะมีเงินตรงนี้ 1,000,000.- บาท...........พระคงไม่หายบ่อย
ปีนึง ๆ มูลค่าคงไม่ถึงล้านมั้งนะผมว่า.............
หากมีพระสูญหายขึ้นมาจากการส่งของทางสนง.ไปยังผู้ชนะประมูล
แล้วเกิดการสูญหายก็ให้นำเงินส่วนนี้...ให้แก่ผู้ตั้งประมูล ตามจำนวน/มูลค่า
ขอย้ำว่ากรณีนี้เท่านั้นนะครับ.......
ถ้าผู้ตั้งประมูลส่งพระไปสนง.แล้วหายก่อนนี่........ไม่เกี่ยวครับ
แต่จะใช้กับกรีที่พระส่งออกจากสนง.เท่านั้นทุกกรณ๊ทั้งส่งให้ผู้ชนะประมูล หรือส่งกลับคืนผู้ตั้งประมูลในกรณีที่ไม่ออกผล
วิธีนี้ผมว่าผู้ตั้งประมูลรับได้ครับ......เสียเงินแค่ร้อยบาท
แต่ไม่ต้องเสียอารมณ์เสียความรู้สึก โกรธ หงุดหงิด...ได้ยาวนานตั้ง 365 วัน
ปัญหาที่ต้องคำนึงก็คือ............
1.สมาชิกที่มีฆ้อนบางคนสมัครไปงั้นแหละไม่เคยตั้งประมูลเลย
ที่มีฆ้อนก้เพราะถือว่าช่วย ๆ กันไป....จะยอมรับได้ไม๊หากต้องเสียเงินเพิม่ในส่วนนี้
โดยไม่มีผลประโยชน์ตอบแทนใด ๆ
2.สมาชิกที่ประมูลบ้างบางครั้ง (300.-บาท) ทั้งปีอาจลงไม่กี่องค์ ก็อาจจะรับไม่ได้ว่าตรูต้องเสียเงินเพิ่มอีกแล้วหรือ (เข้าใจและเห็นใจเช่นกัน)
3.ที่สำคัญหากมีกระบวนการนี้เกิดขึ้นแล้วคนในสนง.เกลือเป็นหนอน ร่วมมือกับจนท.ไปรษณ๊ย์ แต่เอาเฉพาะพระแพง ๆ เพราะรู้และทราบข้อมูลดีว่าพระที่ส่งออกจากสนง.นั้น กล่องไหนแพง ทำแค่เดือนละองค์ก็คงสบาย อันนี้แหละน่ากลัวที่สุด.......เพรามันยิ่งจับเสือมือเปล่าเข้าไปใหญ่เลย
4.คนที่ไม่มีฆ้อน แต่ส่งพระเพื่ออกบัตรเฉย ๆ หากหายจะนับรวมในกรณีนี้หรือไม่
5.การชี้แจงจากทางสนง.ในส่วนของเงินตรงนี้ จะต้องโปร่งใส สมาชิกสามารถตรวจสอบและรู้ข้อมูลในส่วนนี้ได้ (ซึ่งสนง.จะยอมรับตรงนี้ได้ไม๊น่าคิด) และอีกประเด็นหากแต่ละปีเงินเหลือจะทำอะไร ทำบุญหรือยกยอดต่อไป ก็ช่วยกันคิดครับ
ส่วนตัวผมรับได้ครับกับเงินร้อยเดียว....แล้วไม่ต้องเสียว ไม่ต้องเสี่ยง
แค่ลุ้นอย่างเดียวว่าพระถึงสนง.ไม๊......ออกบัตรให้ไม๊ หุหุ
เพราะทุกวันนี้ปีนึง ๆ ก็หลายพันครับ....สำหรับสนง. อีกร้อยเดียวผมว่าคุ้ม
กับการต้องมาเสียสุขภาพจิต...คิดมากทุกทีเวลาส่งพระไปสนง. ลุ้นยิ่งกว่าหวยอีก
หากทำได้ก็จะ win win win.....ทุกฝ่าย
1.ผู้ตั้งประมูลสบายใจพระถึงสนง.เมื่อไรออกบัตรแล้วได้เงินชัวร์
2.ผู้ชนะประมูลสบายใจ...ว่าเงินของเรารับรองอยู่ครบครันไม่มีสูญหาย
3 สนง.ได้ค่าธรรมเนียมจากการออกบัตรเพิ่มมากขึ้น เพราะจะไม่มีผู้ตั้งประมูลมาตั้งว่างดส่งสนง.เพราะกลัวหาย ทำให้รายได้จากการออกบัตรเพิ่มมากขึ้น
แล้วเพื่อน ๆ พี่สมาชิกทุกท่าน....คิดเห็นกันว่าอย่างไร
อ้ายกระผมมันครูบ้านนอก.....ความรู้น้อยก็คิดได้เท่านี้แหละครับ
ด้วยความเคารพ
ครูหมี
 |
|