(N)
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันศุกร์ที่แล้วเวลาประมาณ ๑๑.๐๐ น. ผมกำลังนั้งโทรศัพท์อยุ่ในรถโดยลดกระจกลงครึ่งบาน อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงอายุประมาณ ๓๐-๓๕ ปี เดินมากับเด็กผู้หญิง อายุประมาณ ๗ ปี ยกมือไหว้ แล้วเอาพระให้ผมดูพร้อมบอกว่าพี่ช่วยหนูด้วย หนูมาหาแฟนแต่แฟนเขาไม่ยอมรับหนูๆ จะกลับบ้านที่ จ.หนองคาย แต่ไม่มีตางต์ค่ารถ ขอหนูจำนำพระองค์นี้ไว้กับพี่ราคา ๓๕๐ บาท เพื่อเป็นค่ารถกลับ จ.หนองคาย ผมดูแล้วเป็นพระอยู่ในเลี่ยมเก่าพลาสติกแตกร้าว เป็นหลวงปู่ทวดพิมพ์เตารีดเนื้อทองเหลือง ผมเองก็ดูไม่เป็นเพราะไม่ใช่สายนี้ ก็เลยเอาพระคืนบอกผุ้หญิงคนนั้นว่า ผมไม่ต้องการหรอก ผู้หญิงคนนั้นร้องให้ แล้วก้มลงกราบที่เท้าผมขอให้รับไว้พร้อมกับเอาประชาชนให้ผมดู ผมดูแล้วน้องเขาเป็นคนหนองคายจริงๆ ผมไม่รู้จะทำอย่างไรก็เลยจำใจรับพระองค์นั้นไว้ ครั้นจะให้ตางค์อย่างเดียวเดี๋ยวแฟนด่าตายเลย เห็นเด็กผู้หญิงยืนมองก็เกิดความสงสาร ผมจึงพาสองแม่ลูกไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวพร้อมสั่งก๋วยเตี๋ยวให้กินคนละชาม และให้ตางต์อีก ๓๖๐ บาท ผมก็นึกในใจว่าถือเป็นการทำบุญ พอบ่ายก็เอาพระมาให้พี่ที่ทำงานดู พี่แก่ก็บอกว่าดูดี เป็นหลวงปู่ทวดปี ๐๕ พิมพ์ ท หน้า หลังตัวหนังสือ เนื้อทองเหลือง แต่จะให้ชัดเจนต้องแกะเลี่ยมออกดู ผมก็ไม่กล้าแกะเพราะน้องเข้าบอกว่าจะมาไถ่คืนเมือมีตางค์
...สรุป พี่ๆ ว่าผมถูกหลอก...หรือว่าผมทำถูกครับ... | 
[จ. 28 เม.ย. 2557 - 09:27 น.]