ท่านพุทธทาสภิกขุแห่งสวนโมกขพลารามบอกว่า "ช่างไม่เมตตาเสียเลย" อาตมาแปลออกมาตามตัว เขาเล่าว่าในประเทศจีน ในสมัยที่นิกายเซ็น กำลังรุ่งเรืองมาก ใครๆ ก็นิยมนับถือภิกษุในนิกายนี้
มียายแก่คนหนึ่งเป็นอุปัฏฐากของภิกษุองค์หนึ่ง ซึ่งปฏิบัติเซ็นด้วยความศรัทธาอย่างยิ่งเป็นเวลาถึงยี่สิบปี นางได้สร้างกุฏิเล็กๆ หลังหนึ่งที่เหมาะสมอย่างยิ่งให้อยู่ พร้อมกับส่งอาหารให้ทุกวัน นับว่าพระภิกษุองค์นี้ไม่ลำบากในการที่จะปฏิบัติสมาธิภาวนาอะไรเลย แต่ในที่สุดเวลาก็ล่วงมาถึง 20 ปี ยายแก่จึงเกิดเความสงสัยขึ้นมาว่า พระรูปนี้จะได้อะไรเป็นผลสำร็จจากการปฏิบัติบ้างไหม ที่มันจะคุ้มกับข้าวปลาอาหารที่นางส่งเสียให้ตลอด 20 ปี
ดังนั้น เพื่อให้รู้ความจริงในข้อนี้ ยายแก่ก็คิดหาหนทาง ซึ่งในที่สุดก็พบ โดยนางไปขอร้องให้หญิงสาวคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาท่าทางยั่วยวน เพื่อให้ไปหาพระองค์นั้น โดยบอกว่า "ให้ไปที่นั่นแล้วกอดพระองค์นั้น แล้วถามว่าเดี๋ยวนี้เป็นอย่างไรบ้าง" ผู้หญิงคนนั้นก็ทำตามคำพูดอย่างที่หญิงแก่บอก แต่พระองค์ดังกล่าวก็ตอบกลับด้วยถ้อยคำที่เป็นกาพย์กลอน ตามธรรมดาของบุคคลที่มีนิสัยชื่นชอบทางคำประพันธ์ว่า
"ต้นไม้แก่ ใบโกร๋นบนยอดผา ฤดูหนาวทั้งคราวลมระดมมา อย่ามัวหาไออุ่นแม่คุณเอย"
ภิกษุองค์นั้นกล่าวเพียงแค่นี้ แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก หญิงสาวคนนั้นก็กลับมาบอกยายแก่ เหมือนที่ได้ฟังมา ยายแก่ก็ขึ้นเสียงตะบึงขึ้มาว่า
"คิดดูซิ ฉันเลี้ยงไอ้หมอนั่นมาตั้ง 20 ปีเต็ม มันไม่มีอะไรเลย แม้แต่เพียงการแสดงความเมตตาออกมาสักนิดนึงก็ไม่มี ถึงแม้จะไม่สนองความต้องการกิเลส ก็ควรจะเอ่ยปากเป็นการแสดงความเมตตากรุณา หรือขอบคุณบ้าง นี่แสดงว่าเขาไม่มีคุณธรรมอะไรเลย" |
|
[อา. 13 มิ.ย. 2553 - 21:54 น.]